Terminy, którymi określane są materiały wykończeniowe dla powierzchni wewnętrznych i zewnętrznych, nie zawsze są używane prawidłowo, również przez wykonawców, zajmujących się ich układaniem. Tymczasem różnice pomiędzy glazurą, terakotą a kafelkami nie pozostają obojętne dla osiągniętego efektu końcowego, wiążąc się bezpośrednio z właściwościami danego materiału.
Glazura – piękno i praktyczność zarazem
Pod tym terminem, używanym w kontekście budownictwa i prac wykończeniowych, ujmowane są różne rodzaje płytek ceramicznych, które pokryte zostały warstwą szkliwioną o zróżnicowanej grubości. Glazura na ogół jest nieco bardziej delikatna, niż choćby terakota czy typowe kafelki, ma to jednak znaczenie wyłącznie na etapie kładzenia płytek – powierzchnia nimi pokryta zachowa stosunkowo dużą odporność na zniszczenie, a szkliwienie zabezpieczy pory ceramiki przed wnikaniem do wnętrza zanieczyszczeń.
Szkliwo na płytkach glazurowanych po pierwsze chroni je przed dostępem wilgoci oraz znacząco wzmacnia odporność materiału na pękanie, po drugie zaś wpływa dodatnio na efekt estetyczny, który stanowi trudny do pominięcia czynnik w procesie decyzyjnym przy wybieraniu odpowiednich płytek. Szkliwo pozwala także na powstanie na powierzchni płytek wielu różnych kątów załamania światła oraz zabezpieczenie wypukłych wzorów, dzięki czemu są one często stosowane w celach dekoracyjnych.
Terakota – starożytny materiał w naszych domach
Płytki terakotowe oraz inne wyroby z tego materiału były znane ludzkości od tysiącleci. W formie, w jakiej płytki te znane są nam obecnie, zaczęły być produkowane masowo w połowie XVIII wieku. By je uzyskać, z czystej gliny o drobnym ziarnie z dodatkami (m. in. ditlenek krzemu) formuje się żądane kształty, które następnie wypalane są w piecach o temperaturze powyżej 1000 stopni Celsjusza.
Jeśli przeznaczeniem płytek jest pokrywanie często używanych powierzchni, jak podłogi, lub narażonych na rozwój mikroorganizmów przestrzeni, w których panuje duża wilgotność, zabezpiecza się je dodatkowo poprzez szkliwienie. Płytki terakotowe stanowią dobry wybór zarówno wewnątrz mieszkania, jak i na tarasie czy patio. Płytki zewnętrzne powinny posiadać jednak oznaczenia, które gwarantują, że przeszły one testy sprawdzające ich odporność na działanie warunków atmosferycznych.
Kafelki – inwestycja w wytrzymałość
To popularne określenie wbrew intuicyjnemu rozumieniu słowa bynajmniej nie jest jednoznaczne. Używa się go bowiem niekiedy na oznaczenie cienkich płytek glazurowanych, kamionkowych lub też niewielkich płytek ozdobnych (dekorów), używanych dla podkreślenia całości kompozycji. Najczęściej jednak rozumie się pod nim tak zwany gres techniczny, czyli rodzaj płytek ceramicznych, powstałych przez połączenie sprasowanej pod ogromnym naciskiem mieszanki naturalnych materiałów, znanej pod nazwą „kamionka szlachetna”.
Kafle gresowe zdobyły sobie powszechną popularność głównie ze względu na ich niezwykle niski stopień nasiąkliwości – to czyni z nich idealne wykończenie narażonych na wilgoć pomieszczeń, a także przestrzeni pod gołym niebem. W wyniku sił działających na kamionkę szlachetną w toku procesu produkcyjnego, uzyskany materiał jest także wyjątkowo wytrzymały i niepodatny na uszkodzenia, dlatego gresem technicznym i innymi jego rodzajami wykłada się często podłogi.